هجدهم تیر روز ادبیات کودکان و نوجوانان بود.
همون روز داشتم تلفنی با یکی از دوستام حرف میزدم؛ دوستی که مادرش نویسنده ی کتابای کودکه.
تو وقفه ای که بین حرفامون افتاد بخاطر فایلی که دوستم داشت دنبالش میگشت، بهش گفتم امروز رو به مامانش تبریک بگه. برای دوستم هم جالب بود که امروز روز ادبیات کودکان و نوجوانان بوده، و تبریک من رو به مامانش _که از قضا همون لحظه تو اتاق بود_ منتقل کرد. مامانش هم خیلی تشکر کرد و منم جواب تشکرشون رو دادم. این وسط دوستم نقش رابط رو ایفا میکرد! و بعد دوباره برگشتیم سر بحث قبلی خودمون.
فرداش دوستم بین پیاماش بهم گفت: راستی مامانم خیلی از تبریکت خوشش اومده بود :) خواستم بهت بگم.
خب، به نظرم خوب کرد که بهم گفت:) چون من هم دوباره خوشحال شدم از اینکه با یه تبریک ساده و ناقابل، مادر دوستم خوشحال شده بود.
آره، در عین حالی که ناراحتی ها هستن، شادی ها هم هستن و شاید برعکس. غصه های کوچیک هم تو زندگی وجود دارن، اما این روایت کوتاه، روایت یه شادی کوچیک تو زندگیه :)
- چهارشنبه ۲۳ تیر ۰۰
- ۱۲:۰۰
