روزی، جایی، دقیقه‌ای؛ خودت را باز خواهی یافت و آن وقت، یا لبخند خواهی زد یا اشک خواهی ریخت... (پابلو نرودا)
کاش یه چیزی مثل باشگاه کتابخوانی _که یه تعداد دور هم جمع میشن و کتابی رو میخونن_ بود به اسم باشگاه کتاب نویسی :/
توش بهمون انگیزه و امید و شوق میدادن واسه نوشتن ایده ها و تموم کردن داستانای نیمه کاره. برنامه ی روزانه میدادن و همه با هم هر روز چند عبارت به نوشته شون اضافه میکردن.
همین الان یه نوشته ی نا تموم دارم که خیلی وقته جمله ی جدیدی بهش اضافه نکردم. انگار مغزم خالی میشه وقتی میرم سراغش.
کاش یه دستگاهی بود که خیالپردازی ها و تفکرات ذهنی رو یادداشت میکرد.
بعضی موقع ها از حس که در میایی دیگه هرکارم کنی نمی تونی بنویسی.
تا گرمه باید بنویسی بعدش از دهن می افته :)
اسم منم واسه اون باشگاه بنویسین :):
منم با اینکه نه نویسندم و نه شاعر و قلمی هم ندارم ولی خیلی دلم میخواد شرکت کنم :)
کاش میبود واقعا :(
اره بنویسم تا برای فرداها بمونه :)
فکر خوبیه ها مثل وبلاگ برقرار یا بلاگردون که مثل یه باشگاه میشه راه بندازیم قطعا متقاضی خواهد بود :) 😍
اره وبلاگن ولی متاسفانه بلاگردون دیگه تعطیل شده برقرار هم خیلی قطره چیکونی فعالیت میکنه :)
http://bargharar.blog.ir/
آدرس رو برو ببین بیشتر به معرفی کتاب و برگزاری چالش های نویسندگی و کتاب خوانی و مصاحبه با بلاگرا :)
سلام.سلام.سلام... .:).
خیلی خوبه، تأسیسش کنین خب!من که پایم!
موافقم واقعا...(:
متن هارو تا میخوام بنویسم توی مغزم متلاشی میشن...تبدیل به سایه های رقصان میشن و فرار میکنن...
ممکنه یه سر به وبلاگم بزنید؟
میتونم شمارو به باشگاه نویسندگی تازه تاسیس رفاقتی خودمون دعوت کنم؟:)
