روزی، جایی، دقیقه‌ای؛ خودت را باز خواهی یافت و آن وقت، یا لبخند خواهی زد یا اشک خواهی ریخت... (پابلو نرودا)
بهترین روزگار و بدترین روزگار بود. دوران خرد و روزهای بی‌خردی، بهار امید و زمستان ناامیدی. پیش روی‌مان همه چیز بود و هیچ چیز نبود، همه به سوی بهشت می‌رفتیم و همه از آن دور می‌شدیم.
جملات ابتدایی کتاب «داستان دو شهر» چقدر شبیه تصور من از این روزها و این دورانه :)
_________
پی‌نوشت: عنوان «روزگار»؛ اسم اولین بخش از کتاب داستان دو شهر، نوشته‌ی چارلز دیکنز
آخ خدا..چه قدر درد داریم این روزها هممون.
با اینکه تاحالا از چالز دیکنز کتابی نخوندم ولی نمیدونم چرا نوشته هاشو دوست دارم فکر میکنم بخاطر دیدن فیلمی که از روی داستان کتاب دیکنز بوده خوشم میاد :))
وقتی خوندی یه توضیح خوب دربارش بنویس تا ماهم بخونیم :))
من سرود سال نو رو دیدم از دیکنز بود و فکر میکنم الیور توییست هم از دیکنز بوده
